บทกวีนิพนธ์ของ โจโฉ ฝีมือการแปลของอาจารย์ ยง อิงคเวทย์
บทกวีนิพนธ์ของ โจโฉ ฝีมือการแปลของอาจารย์ ยง อิงคเวทย์
ขู่หานสิง ลำนำหนาวฉกรรจ์ 1
เต้าไต่ภูไท่หัง ทะงันทั้งทรหด
ผาไส้แกะเคี้ยวคด บิดกงรถหักคาเพลา
หมู่ไม้ให้สวบสาบ ลมเหนือขนาบมิสร่างเบา
หมีหมูคู้ให้เรา เสือสิงห์เศร้าร้องกระหนาบผลู
ช่องเขาราษฎร์เนาน้อย 2 หิมะพร้อยลงพรั่งพรู
ก้มศอท้ออกตู ช่องทางทูร์ให้ห่วงใย
อัดอั้นชวนครั่นจิต พรางฉุกคิดกลับอุทัย
รอรีมิคลาไคล สะทึงใหญ่ไร้ขัวยาน
หลงทางหว่างมรรคา ใกล้สนธยาปราศอาคาร
ยิ่งเดินวันยิ่งนาน พลม้าพานอดพร้อมกัน
หาบไถ้หาฟืนแล่ง สับน้ำแข็งแกงพัลวัน
คำอธิบายเพิ่มเติม
- ลำนำหนาวฉกรรจ์ เป็นลำนำที่โจโฉแต่งขึ้นเอง ต่อมามีคนอื่นใช้ลำนำนี้แต่งกลอนตามอย่าง เช่น โจผี โจสิด จนถึงราชวงศ์จิ้นและราชวงศ์ซ่ง ก็มีคนแต่งตามลำนำนี้ แต่เปลี่ยนชื่อลำนำเป็นชื่ออื่น
- ปกติราษฎรมักจะปลูกที่อยู่อาศัยซึ่งใกล้แหล่งน้ำภายในช่องเขา แต่ในที่นี้แม้ในช่องเขาก็มีคนอยู่น้อย เพราะเป็นถิ่นภาคเหนือ อากาศหนาวจัด
- โศกซึ้งโคลงตงซัน ตงซัน เป็นชื่อของกลอนบทหนึ่งของรัฐปิน ในหนังสือซือจิง โจวกง (จิวกง) พระปิตุลาของพระราชาโจวเฉิงหวาง ต้องนำทัพไปปราบกบฏกว้านสูฉ้ายสู ทางตะวันออกเป็นเวลา 3 ปี จึงแต่งกลอนตงซันขึ้น (โปรดดู กลอนตงซันของรัฐปิน ในหนังสือ ซือจิง : บุษบาช่อแรกของกวีนิพนธ์จีน) ที่โจโฉอ้างถึงกลอนตงซันมีจุดประสงค์สองประการคือ เพื่อเน้นให้เห็นความเหนื่อยยากของการนำกองทัพออกปราบข้าศึกในสมัยจิวกง กับการนำทัพออกรบซึ่งตนเองปฏิบัติอยู่ และเพื่อเปรียบเทียบตัวเองเป็นเช่นอย่างจิวกงผู้ได้รับการยกย่องว่าเป็นปราชญ์โบราณ
ที่มา : ชีวิตรักของโจโฉ, สุทธิพล นิติวัฒนา
