ประวัติย่อและคารมคำคมของอ้วนสุด
ประวัติย่อของอ้วนสุด
อ้วนสุด (Yuan Shu, 袁术) เป็นน้องร่วมสกุลของอ้วนเสี้ยว มีชื่อรองว่า กงลู้ เป็นคนมีนิสัยบ้าบิ่น ไม่มีความสามารถ แต่อวดตัวว่าสามารถ มัวเมาในกามารมณ์ ชอบทำในสิ่งที่ไร้ศีลธรรม เป็นเจ้าเมืองลำหยง มาช่วยอ้วนเสี้ยวกับโจโฉปราบตั๋งโต๊ะในลกเอี๋ยง แต่ไม่สำเร็จครั้งโจโฉยึดอำนาจในเมืองหลวงได้ยุให้อ้วนสุดกับเล่าปี่รบกัน เพื่อทอนกำลังของทั้งสองฝ่าย กลของโจโฉได้ผลดี เพราะอำนาจของเล่าปี่ด้อยถอยลงเป็นอันมาก ต่อมาซุนเซ็กต้องการตั้งตัวเป็นใหญ่ในกังตั๋ง ก็เอาตราหยกของแผ่นดิน ที่ซุนเกี๋ยนบิดาได้มาจากลกเอี๋ยง มอบให้อ้วนสุด แล้วขอยืมทหารสามพันกับม้าห้าร้อยไปตีหัวเมืองต่างๆ อ้วนสุดได้ตราหยก ก็มอบกำลังให้ซุนเซ็กไป แล้วตั้งตัวเป็นกษัตริย์ เรียกว่า จงซื้อ (สามก๊กไทยเรียกว่า ต๋องซือ)
โจโจเห็นว่าอ้วนสุดกำเริบมาก จึงยาตราทัพไปปราบ อ้วนสุดสู้ไม่ได้ ถอยไปตั้งราชธานีอยู่ ณ ห้วยหนำ (เมืองฉิวฉุน) แล้วเกิดปะทะกับเล่าปี่อีกครั้งหนึ่ง อ้วนสุดสู้ไม่ได้ พาครอบครัวหนีไปซ่อนที่ตำบลกังเต๋ง แล้วถึงแก่กรรมด้วยความตรองใจที่นั้น
อ้วนอิ๋มผู้เป็นหลาน นำศพกับตราหยกไปถึงเมืองโลกั๋ว ซีจิ๋วเป๋งชาวเมืองโกเหลงคุมพวกเข้าปล้น ฆ่าอ้วนอิ๋นกับครอบครัวอ้วนสุดเสียสิ้น แล้วชิงตราหยกไปให้โจโฉที่เมืองฮูโต๋ เพื่อเอาความชอบ โจโฉตั้งให้ซีจิ๋วเป๋งเป็นเจ้าเมืองโกเหลง
คำคม อ้วนสุด
- “เราได้ยินคำโบราณเล่าสืบๆ มา ครั้งพระเจ้าฮั่นโกโจ แต่ยังมิได้ราชสมบัตินั้น เป็นคนอนาถาอุปมาดังว่าอยู่ในท้องทะเล อุตส่าห์ทำความเพียรมาเป็นอันมากค่อยตั้งตัวได้ จึงได้ราชสมบัติทรงพระนามชื่อ พระเจ้าฮั่นโกโจ”
- “ตราสำหรับกษัตริย์อยู่ในเงื้อมมือกู เหมือนหนึ่งเทพดามาเสกให้กูเป็นเจ้า แม้ใครไม่ยอมจะให้ตัดศีรษะเสีย”
- “อ้ายเด็กน้ำนมมิทันพ้นปาก มันจองหองเจรจาว่าจะรบกับกู กูจะไปตีเมืองกังตั๋งจับตัวอ้ายซุนเซ็กให้จงได้”
- “ลิโป้สู้โจโฉไม่ได้แล้วหรือ จึงยกลูกสาวให้แก่บุตรเรา แม้จะเป็นไมตรีกันสืบไป ก็ให้ส่งลูกสาวมาให้เราก่อน เราจึงจะยกกองทัพไปช่วย ซึ่งจะให้เรายกไปก่อนนั้น เราเห็นใจลิโป้ครั้งหนึ่งแล้ว”
- “ตัวมึงชาติอ้ายทอเสื่อตระกูลต่ำ อ้างอวดว่าได้ถือรับสั่ง จะให้กูนบนอบนั้น กูหายอมไม่ อันฝีมือมึงนั้นก็แจ้งอยู่ว่าจะฆ่าใครตาย”
- “เล่าปี่นั้นชาติอ้ายทอเสื่อขาย บัดนี้ได้เป็นเจ้าเมืองแล้ว คิดการกำเริบจะล่วงมาตีเอาเมืองเรา เราจะนิ่งให้มันมาเหยียบถึงแดนเราไย”
- “ท่านไปทำการสำเร็จแล้วเร่งกลับมา อย่าเพ่อทำการสิ่งใดต่อไป ด้วยตัวท่านยังอ่อนความคิดอยู่ แล้วก็เป็นขุนนางผู้น้อย ให้ท่านกลับมาหาเรา จะตั้งให้เป็นขุนนางผู้ใหญ่”
- “เราจะปรารถนาอันใดกับตราหยก แต่ท่านได้เอามาแล้ว เราจะช่วยรักษาไว้ อันตัวท่านได้มาอยู่กับเรา มีธุระสิ่งใดเราจะช่วย”
กรุณาแสดงความคิดเห็น