เตงงาย ยิงนก

"ข้าได้ฝืนกฏธรรมชาติ น่ากลัวว่าคงอยู่บนโลกได้ไม่นานแล้วสิ"

     เมื่อ 2-3 วันก่อนผมได้แวะเข้าไปเยี่ยมชมบล๊อกแห่งหนึ่ง ชื่อว่า "กินเจ ถือศีลกินเจ เทศกาลกินเจ2556 อาหารเจ" ซึ่งเป็นบล๊อกที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการเชิญชวนให้เราถือศีล กินเจ ทำบุญทำทาน และเผยแพร่พระธรรมคำสอนของบุคคลสำคัญต่าง ๆ อาทิ เช่น หมีเล่อจู่ซือ, พระโพธิสัตว์กวนอิม (หนันไห่กู่ฝอ), พระพุทธจี้กง, กวนฝ่าลวี่จู่(เทพกวนอู) ฯลฯ เรียกได้ว่ารับพระธรรมคำสอนอย่างเต็มอิ่ม แต่เรื่องที่ผมสนใจมากที่สุด กลับเป็นนิทานเต้าจือจงจื่อ ตอน "แม่นกถูกศรปักยังเลี้ยงลูก"

     นิทานเรื่องนี้เองที่เป็นที่มาของเรื่อง "เตงงายยิงนก" ในคราวแรกที่เห็นชื่อเรื่อง ผมคิดไปก่อนว่าคงเป็นเรื่องนิทานสอนดาธรรมดา ๆ คล้ายนิทานอีสป แต่พอได้อ่านเข้าไปแล้ว รู้สึกประหลาดใจ เพราะเนื้อหาในนิทานเรื่องนี้ เป็นเรื่องของ "เติ้งอ้าย" (ชื่อของ เตงงาย ในภาษาจีนกลาง) ตัวละครสำคัญตัวหนึ่งของเรื่องสามก๊ก และที่สำคัญคือเรื่องนี้เราไม่สามารถหาอ่านได้จากวรรณกรรม

   สำหรับเรื่อง "แม่นกถูกศรปักยังเลี้ยงลูก" หรือ "เตงงายยิงนก" ในหนังสือนิทานเต้าจือจงจื่อ นั้น เป็นเรื่องราวที่ไม่ปรากฎในวรรณกรรม และไม่ปรากฎชัดว่าใครเป็นผู้ประพันธ์ แต่เนื้อหาอยู่ในช่วงระหว่างการเดินทางไปบุกตีจ๊กก๊ก ซึ่งผู้แปลเป็นภาษาไทยได้แปลชื่อตัวละครและสถานที่เป็นภาษาจีนกลาง แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่าใครเป็นใคร

     นิทานตอนนี้มีประโยชน์ สอนให้รู้วิถีแห่งธรรมชาติ และเป็นเรื่องเกี่ยวกับสามก๊ก ผมจึงขออนุญาตนำบทนิทานตามต้นฉบับเดิมมาแบ่งปันดังนี้ครับ

แม่นกถูกศรปักยังเลี้ยงลูก

    ในยุคสมัยของสามก๊ก ทหารของรัฐเว่ย แม่ทัพเติ้งอ้ายได้ยกทัพนำกองกำลังทหารเคลื่อนทัพเข้าตั้งที่เผยหลิง ยามมีเวลาเขาได้ไปท่องเที่ยวและมองเห็นบนต้นไม้มีนกตัวหนึ่งกำลังคาบอาหารป้อนให้กับลูกนก จึงเล็งลูกธนูยิงตรงไป เพื่อที่จะเสี่ยงดูว่าดีหรือร้าย

     เมื่อเสียงธนูดังก้องขึ้นนกตัวนั้นได้ยินเสียงก็ตื่นตระหนก แล้วรีบหลบหนี หากแต่เป็นเพราะว่าไม่อาจจะทิ้งลูกนกไว้ จึงได้บินกลับไปข้างๆรัง เพราะลูกธนูลูกแรกของแม่ทัพเติ้งอ้ายไม่ตรงเป้า เข้าจึงได้ยิงลูกธนูอีกดอกหนึ่ง ปรากฏว่ายิงโดนนกตัวนี้ แต่มันก็ยังคงดิ้นรนเอาอาหารป้อนให้กับลูกนกอีก ทั้งยังคาบเศษอาหารอีกเล็กน้อยมาค้างไว้ที่รักนก เหมือนกับจะสอนลูกนกให้รู้จักหยิบเศษอาหารด้วยตนเอง แล้วจึงส่งเสียงร้องติดกันด้วยความโศกเศร้าเจ็บปวด แล้วก็ขาดใจตกลงมาจากต้นไม้

     ลูกนกที่อยู่ในรังยื่นคอออกมามองดู พร้อมกับเสียใจไม่หยุด แม่ทัพเติ้งอ้ายเมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ก็ได้โยนธนูทิ้งลงบนพื้น พูดอย่างทอดถอนใจว่า "ข้าได้ฝืนกฏธรรมชาติ น่ากลัวว่าคงอยู่บนโลกได้ไม่นานแล้วสิ"

     ความสัมพันธ์แม่ลูกมีมาแต่เดิมที แม่เมตตาเหน็ดเหนื่อย แล้วผู้ที่มีจิตญาณจะไม่รู้สึกซาบซึ้งหรือ ความคิดของเติ้งอ้ายที่ฆ่าสัตว์ ทำให้พวกเขาแม่ลูกต้องพลัดพรากจากกัน ต่อมาแม้ว่าเขาจะออกรบพิชิตเมืองเสฉวน สร้างผลงานใหญ่ขึ้น แต่ถูกขุนนางจงฮุ่ยริษยาวางแผนเพื่อใส่ร้ายป้ายสี สุดท้ายถูกท่านซือหม่าเจาส่งนายทหารเว่ยก้วนไปฆ่าเสียชีวิต จึงเห็นได้ว่า ทำดี ทำชั่ว ย่อมมีกรรมสนอง

เตงงาย (Deng Ai)

เตงงาย (เติ้งอ้าย, เติ้งไอ, Deng Ai, 鄧艾)

เตงงาย (เติ้งอ้าย, เติ้งไอ, Deng Ai, 鄧艾) เป็นแม่ทัพคนสำคัญของวุยก๊ก ในยุคสามก๊กตอนปลาย เขามีชื่อรองว่าซื่อจ้าย เป็นชาวตำบลจี๋หยาง เมืองอี๋หยัง มณฑลเหอหนาน เป็นคนฉลาด ไหวพริบดี ชำนาญพิชัยสงคราม เขาคือแม่ทัพที่สามารถบุกยึดเมืองเสฉวนของพระเจ้าเล่าเสี้ยนได้สำเร็จ

เว็บไซต์ที่เกี่ยวข้อง