ปาอ๋องน้อย-ซุนเซ็ก

     ซุนเซ็ก บุตรซุนเกี๋ยน พี่ชายซุนกวน เป็นชายหนุ่มรูปร่างสง่างาม เจ้าเสน่ห์ เป็นเพื่อนสนิทของจิวยี่ และได้เป็นคู่เขยกัน เพราะซุนเซ็กได้แต่งงานกับนางไต้เกี้ยว ส่วนจิวยี่แต่งกับเสียวเกี้ยว สองสาวงามพี่น้องบุตรีของเกียวก๊กโล

     ซุนเซ็กมีความห้าวหาญเหมือนซุนเกี๋ยน และได้รับการกล่าวขานว่ามีฝีมือการรบดุจดั่ง “ฌ้อปาอ๋อง” (Xīchǔ Bàwáng,西楚霸王) หรือชื่อเดิมว่า “เซี่ยงอวี่” (Xiang Yu, 项羽) ซุนเซ็กจึงมีฉายาว่า “ปาอ๋องน้อย” (Xiǎo bàwáng, 小霸王) แต่ซุนเซ็กมีสิ่งที่เหนือกว่าฌ้อปาอ๋อง คือทักษะในการบริหารคน ด้วยชอบนับถือและคบหากับผู้มีความสามารถ มีอุปนิสัยใช้คนอย่างไม่สงสัย ถ้าสงสัยไม่ใช้

ฌ้อปาอ๋อง ศึกแผ่นดินไม่สิ้นแค้น (White Vengeance)

     ซุนเซ๊กจึงมีนายทหารคนสำคัญเป็นลูกมือมากมาย อาทิเช่น จิวยี่ เตียวเจียว และไทสูจู้ ซึ่งผิดกับฌ้อปาอ๋องที่มีลูกน้องกี่คน ๆ ก็ไม่อาจรักษาน้ำใจเอาไว้ได้ เรื่องฌ้อปาอ๋องนี้ ใครสนใจศึกษาแต่มีเวลาไม่มาก ผมขอแนะนำให้ลองหาภาพยนตร์เรื่อง ฌ้อปาอ๋อง ศึกแผ่นดินไม่สิ้นแค้น (White Vengeance) มาดู ก็จะพอจับใจความได้

      ฉายา “ปาอ๋องน้อย” ของซุนเซ็กนั้นมีที่มาที่ไป แม้ในหนังสือสามก๊กภาษาไทยของเจ้าพระยาพระคลัง(หน) จะไม่ได้กล่าวไว้ แต่ในหนังสือสามก๊กต้นฉบับและฉบับภาษาอังกฤษ ได้กล่าวถึงซุนเซ็กในตอนนีว่า

     "Sun Ce is a turbulent fellow of the Xiang Yu type; and the government ought, under the appearance of showing favor to him, to recall him to the capital, for he is a danger in the southern regions."

     แปลว่า ซุนเซ็กนี้เก่งกล้าประดุจดังเซี่ยงอวี่ ทางราชการควรแสดงความเมตตา ให้หาตัวซุนเซ็กขึ้นไปไว้ทำราชการ ณ เมืองหลวง ถ้าละไว้ช้า เห็นซุนเซ็กจะเป็นขบถต่อแผ่นดิน

     ความทั้งนี้อยู่ในจดหมาย ซึ่งคนที่เขียน ก็คือ เค้าก๋อง เจ้าเมืองง่อกุ๋น  ส่งไปให้โจโฉ แต่ทหารของซุนเซ็กสกัดจับพลนำสารได้เสียก่อน ซุนเซ็กจึงลวงเค้าก๋องมาร่วมงานเลี้ยง แล้วฆ่าเสีย

     วาระสุดท้ายของซุนเซ็ก เกิดขึ้นในระหว่างการเข้าป่าล่าสัตว์ ด้วยความที่ซุนเซ็กมีนิสัยห้าวหาญไม่กลัวใคร จึงออกล่าสัตว์แต่เพียงลำพัง จึงได้ถูกทหารเก่าของเค้าก๋องใช้เกาทัณฑ์อาบยาพิษยิง พยัคฆ์น้อยจึงสิ้นชื่อ ในวัยเพียง 26 ปี เป็นการปิดตำนาน “ปาอ๋องน้อย” ณ บัดนั้น