“แม้โชคและวาสนาก็ไม่อาจช่วยผู้อ่อนแอให้ทรงกายอยู่ได้”
มีคนหลายคนที่โชควาสนาได้ช่วยส่งขึ้นไปอยู่ ณ ที่อันสูง แต่ไม่สามารถยึดฐานะนั้นไว้ได้ด้วยความอ่อนแอเป็นต้นเหตุ กลับเลื่อนหลุดลงมาได้รับความลำบากยิ่งกว่าเก่า เพราะสิ่งใดที่อยู่สูง ย่อมตกลงมาโดยแรง โชควาสนาไม่ให้อะไรแก่คนอ่อนแอ นอกจากผลร้าย เหมือนเอาเด็กแดง ๆ ไปนั่งบนบุษบก ซึ่งใคร ๆ ก็ทายถูกว่า เด็กนั้นจะต้องตกลงมาคอหัก
พระเจ้าเหี้ยนเต้ (ไม่สู้จะเป็นมงคลนามตามพากย์ไทยนัก) ได้ขึ้นเสวยราชย์เป็นจักรพรรดิต่อจากพระบิดา แต่พระราชกรณียกิจของพระองค์ไม่มีอะไรนอกจากทรงกันแสง เมื่อการใดไม่สำเร็จก็เข้าพระทัยว่า เทพยดาฟ้าดินไม่ช่วย ถ้ารอดพ้นอันตรายไปได้ก็ทรงขอบคุณเทพยดาฟ้าดิน
แต่เทพยดาฟ้าดินท่านก็มีงานของท่านมาก และท่านมักเบื่อคนที่ไม่รู้จักช่วยตัวเอง พระเจ้าเหี้ยนเต้จึงได้รับความกดขี่จากหัวหน้าทหารทุกคน นับตั้งแต่ตั้งโต๊ะเป็นลำดับไป ในที่สุดก็ถูกถอดออกจากราชสมบัติ
 |
| พระเจ้าเหี้ยนเต้ลูกสวรรค์ |
ยังมีคนเข้าใจกันเป็นอันมากว่า โชควาสนาเป็นตัวการสำคัญในชีวิตมนุษย์ แต่ความจริงโชควาสนาเป็นแต่ตัวประกอบเท่านั้น ถ้าตัวเราเองไม่มีความสามารถและใจเข้มแข็งพอ ถึงโชควาสนาจะส่งให้เป็นเจ้าโลก ก็คงไม่วายต้องเป็นบ่าวผู้อื่น
ดังนั้นภาษิตฝรั่งจึงว่า "พระเจ้าช่วย ผู้ที่ช่วยตัวเอง" และพุทธภาษิตก็ว่า "อตฺตาหิ อตฺตโน นาโถ"
------------
บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของ "บุคคลภาษิตในสามก๊ก" ผลงานของอาจารย์เปลื้อง ณ นคร หรือนามปากกา ตำรา ณ เมืองใต้
กรุณาแสดงความคิดเห็น